Perito Moreno
Door: claudia75
Blijf op de hoogte en volg Claudia
25 Januari 2012 | Argentinië, El Calafate
Hallo daar,
Nou vandaag was dus de dag van de gletsjerhike en bezichtigen van de perito Moreno gletsjer.Al die tijd naar toegeleefd en nu was het dan eindelijk zover. Prachtige trip met uiteindelijk wat minder handig einde, maar dat meld ik straks nog wel. Bus meldde zich laat en toen op pad, door een prachtig landschap en vanuit de bus al zeer mooie uitzichten op de gletsjer zelf. Bleek dat er verschillende shifts waren en wij hadden eerst de balkons met uitzicht op de gletsjer en het afbrokkelen en zouden dan als 2e de hike doen. Nou op zich prima, maar het tijdschema baarde me toen al zorgen, want ipv de beloofde 17h werd het al 18h, en mijn vlucht zou om 19h gaan... Nou ja meteen maar naar de clou, je snapt het al ik heb mijn vliegtuig gemist? Op 5 minuten! Chips!!! In mijn hele reiscarriere nog nooit gebeurd dat ik zelf een vliegtuig mis. In Cambodja bijna omdat ik een verkeerde tijd in mijn hoofd had en 1x een vliegtuig gecancelled door tyfoon in Vietnam, maar nog nooit zelf te laat geweest. Dat was toch wel even flink balen. Maar goed, nieuwe vlucht voor de volgende dag, gelukkig geen extra kosten.Maar goed toen weer terug naar el calafate en overnachtingsplek zoeken. Gelukkig stond bij de touristinfo al een mevrouw van een hostel, dus maar geaccepteerd. Basic, maar goedkoop en dat was nu even belangrijk. Uiteindelijk voor de volgende dag nog een stadstripje geboekt.Maar goed nu over de echt leuke zaken, namelijk de perito Moreno gletsjer!!De tour was echt prachtig. Eerst ruim een uur in de bus met dus, zoals gezegd, al heel mooie uitzichten op de gletsjer. En ik weet nu natuurlijk alles van gletsjers, sinds het museum gisteren.Eerst kregen we 2,5 uur vrije tijd bij de balkons. De boeken adviseerden om eerst beneden te beginnen en dan naar boven te gaan, ivm de drukte. Nou parkeerde de bus boven, maar met zoveel tijd ben ik eerst maar snel naar beneden gewandeld en inderdaad langzaam omhoog gegaan. Maar het bleek eigenlijk zo rustig, dat dat niet speciaal nodig was, maar het was ook niet erg natuurlijk, kon ik ook lekker op mijn gemakje omhoog sukkelen. Paar mooie stukken zien breken, maar meestal niet op tijd om te fotograferen, dat gaat zo snel, is erg moeilijk vast te leggen. Twee Fransozen hadden hun camera zelfs op een muurtje klaar liggen, helemaal ingesteld en bij elke kraak die iets zou kunnen zijn sprongen ze op van hun bankje. Maar meestal was het niks, haha. Die gletsjer maakt eigenlijk continu geluid en kraakt aan alle kanten, dus je denkt inderdaad steeds, nu gebeurt er iets, maar niet dus. Ik denk dat er ook wel stukken afbreken net voor de frontlinie, dus die hoor je wel, maar die zie je niet. Erg indrukwekkend wel, vooral omdat je zo'n groot gedeelte kunt zien. En die blauwe kleur, dat is toch ook iets heel bijzonders. Op zich natuurkundig heel logisch: de blauwe fotonen van het zonlicht dringen het diepste door in het ijs en zijn dus de enige op een bepaalde diepte ( en dat is al vrij snel, het meeste andere van het zichtbare licht wordt weerkaatst). Ook even geluncht met onze meegebrachte spulletjes, voor mij dus empanada en appel en toen in de bus op pad naar de andere zijde van de gletsjer zelf. Mooi nog de andere kant van kunnen bekijken vanaf de boot en toen een wandeling van 30 min met uitleg onderweg naar het begin van het ijs. Daar kregen we de stijgijzers ondergebonden en uitleg hoe ermee om te gaan; omhoog in Charlie Chaplin, of eendegang. En naar beneden: recht vooruit, door de knieën en naar achteren hangen, dat laatste was voor mij als angsthaas nog het moeilijkste, maar goed het is me gelukt. Het klimmen was eigenlijk heel makkelijk, want je glijdt niet steeds terug naar achteren, zoals dat wel bij gewoon hiken gebeurt. Naar benden vond ik dus best eng in het beging, maar je went er wel aan. Heerlijk koud gletsjerwater gedronken en mooie uitzichten. Net een maanlandschap van ijs. Uiteindelijk liepen we o'n 1,5-2u op het ijs en toen dus weer terug. Maar niet na een whiskey "on the rocks". Nou het verhaal van de taxi weten jullie al dus dat laat ik voor wat het is.
Al met al een prachtige excursie, zeer de moeite waard.
Tot de volgende keer, Claudia.
Nou vandaag was dus de dag van de gletsjerhike en bezichtigen van de perito Moreno gletsjer.Al die tijd naar toegeleefd en nu was het dan eindelijk zover. Prachtige trip met uiteindelijk wat minder handig einde, maar dat meld ik straks nog wel. Bus meldde zich laat en toen op pad, door een prachtig landschap en vanuit de bus al zeer mooie uitzichten op de gletsjer zelf. Bleek dat er verschillende shifts waren en wij hadden eerst de balkons met uitzicht op de gletsjer en het afbrokkelen en zouden dan als 2e de hike doen. Nou op zich prima, maar het tijdschema baarde me toen al zorgen, want ipv de beloofde 17h werd het al 18h, en mijn vlucht zou om 19h gaan... Nou ja meteen maar naar de clou, je snapt het al ik heb mijn vliegtuig gemist? Op 5 minuten! Chips!!! In mijn hele reiscarriere nog nooit gebeurd dat ik zelf een vliegtuig mis. In Cambodja bijna omdat ik een verkeerde tijd in mijn hoofd had en 1x een vliegtuig gecancelled door tyfoon in Vietnam, maar nog nooit zelf te laat geweest. Dat was toch wel even flink balen. Maar goed, nieuwe vlucht voor de volgende dag, gelukkig geen extra kosten.Maar goed toen weer terug naar el calafate en overnachtingsplek zoeken. Gelukkig stond bij de touristinfo al een mevrouw van een hostel, dus maar geaccepteerd. Basic, maar goedkoop en dat was nu even belangrijk. Uiteindelijk voor de volgende dag nog een stadstripje geboekt.Maar goed nu over de echt leuke zaken, namelijk de perito Moreno gletsjer!!De tour was echt prachtig. Eerst ruim een uur in de bus met dus, zoals gezegd, al heel mooie uitzichten op de gletsjer. En ik weet nu natuurlijk alles van gletsjers, sinds het museum gisteren.Eerst kregen we 2,5 uur vrije tijd bij de balkons. De boeken adviseerden om eerst beneden te beginnen en dan naar boven te gaan, ivm de drukte. Nou parkeerde de bus boven, maar met zoveel tijd ben ik eerst maar snel naar beneden gewandeld en inderdaad langzaam omhoog gegaan. Maar het bleek eigenlijk zo rustig, dat dat niet speciaal nodig was, maar het was ook niet erg natuurlijk, kon ik ook lekker op mijn gemakje omhoog sukkelen. Paar mooie stukken zien breken, maar meestal niet op tijd om te fotograferen, dat gaat zo snel, is erg moeilijk vast te leggen. Twee Fransozen hadden hun camera zelfs op een muurtje klaar liggen, helemaal ingesteld en bij elke kraak die iets zou kunnen zijn sprongen ze op van hun bankje. Maar meestal was het niks, haha. Die gletsjer maakt eigenlijk continu geluid en kraakt aan alle kanten, dus je denkt inderdaad steeds, nu gebeurt er iets, maar niet dus. Ik denk dat er ook wel stukken afbreken net voor de frontlinie, dus die hoor je wel, maar die zie je niet. Erg indrukwekkend wel, vooral omdat je zo'n groot gedeelte kunt zien. En die blauwe kleur, dat is toch ook iets heel bijzonders. Op zich natuurkundig heel logisch: de blauwe fotonen van het zonlicht dringen het diepste door in het ijs en zijn dus de enige op een bepaalde diepte ( en dat is al vrij snel, het meeste andere van het zichtbare licht wordt weerkaatst). Ook even geluncht met onze meegebrachte spulletjes, voor mij dus empanada en appel en toen in de bus op pad naar de andere zijde van de gletsjer zelf. Mooi nog de andere kant van kunnen bekijken vanaf de boot en toen een wandeling van 30 min met uitleg onderweg naar het begin van het ijs. Daar kregen we de stijgijzers ondergebonden en uitleg hoe ermee om te gaan; omhoog in Charlie Chaplin, of eendegang. En naar beneden: recht vooruit, door de knieën en naar achteren hangen, dat laatste was voor mij als angsthaas nog het moeilijkste, maar goed het is me gelukt. Het klimmen was eigenlijk heel makkelijk, want je glijdt niet steeds terug naar achteren, zoals dat wel bij gewoon hiken gebeurt. Naar benden vond ik dus best eng in het beging, maar je went er wel aan. Heerlijk koud gletsjerwater gedronken en mooie uitzichten. Net een maanlandschap van ijs. Uiteindelijk liepen we o'n 1,5-2u op het ijs en toen dus weer terug. Maar niet na een whiskey "on the rocks". Nou het verhaal van de taxi weten jullie al dus dat laat ik voor wat het is.
Al met al een prachtige excursie, zeer de moeite waard.
Tot de volgende keer, Claudia.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
